meyve yemeye üşenmek

(bkz: ben) yıka, soy falan çok uzun iş. çekirdekli olanlar hele, sırf o çekirdekle uğraşmamak için meyve yemekten vazgeçiyorum. bazıları da çekirdeksiz ama kabuklu oluyor, onları da soymaya üşendiğim için yemiyorum. bir gün nefes almaya üşenicem diye korkuyorum, hayırlısı.

(bkz: yalnız değilmişim) sırf bu yüzden vitaminsiz kalmaya razı oluyorum.

meyve dışındaki yiyecekleri yemek saçmalıktır. çikolata dışında :dd

valla benim de anam getirmese ben de yemem, çünkü üşengeçlik bunu gerektirir.

nar en son ne zaman yedim hatırlamıyorum. çok üşeniyorum çünkü. ama muz, mandalina gibi bir çırpıda soyulan meyveleri yerim. daha pratik çünkü.

başlığı merve yemeye üşenmek olarak okuyanlar, gelin sarılalım.

üşenmek mi yoksa canın istememesi mi bilmiyorum da yemediğim için ağzımın içinde çıkan yaraların acısı beni üşengeç olmaktan alıkoyuyor:(

tuhaf bir üşengeçlik biçimi. böyle mandalina elma vs. yine neyse de, efendime söyleyeyim nar, karpuz, kavun, üzüm tarzı ekstra emek gerektiren meyveler genellikle çürüyor, çeşitli yaşam formlarına ev sahibi oluyorlar.

ben tam anlamıyla buna uyuyorum sanırım. birisi soyup yenecek hale getirse bile onu alıp yemeye üşenen bir insanım.

genel olarak ben de bu duruma uyuyorum evde her türlü meyve var ama biri soyup, dilip getirmeden asla yemeye tenezzül etmiyorum

üşenen varsa getirsin ben yerim. öyle şey mi olur lan biz burda gurbette yemeye meyve bulamıyoruz...